"Człowiekowi nie wystarczy jego własne szczęście; nic go nie uszczęśliwia poza Obecnością Boga, który jest z nim. Gdy został stworzony, Bóg tchnął w niego nadprzyrodzone życie Ducha, który jest jego prawdziwą szczęśliwością: i kiedy upadł, stracił Boży dar, a wraz z nim również szczęśliwość. Odtąd zawsze był nieszczęśliwy, odtąd zawsze odczuwa w sobie pustkę, która potrzebuje wypełnienia, lecz on nie wie czym ją wypełnić. Ledwo sobie uświadamia swą najgłębszą potrzebę: tylko jego czyny wskazują, że ją odczuwa, gdyż zawsze drąży go niepokój, o ile nie jest człowiekiem tępym i nieczułym, zawsze szuka w tej lub innej rzeczy błogosławieństwa, które utracił. Istotnie, wielu jest takich, których umysły są zamknięte od zawsze, wielu, którzy je oszołomili i uśmiercili, i to tak bardzo, że stracili przyrodzonym im głód i pragnienie; lecz, niezależnie od tego czy są świadomi swych potrzeb, czy targa nimi niepokój z tego powodu, owo pragnienie wciąż dane jest wszystkim ludziom i Dobra Nowina może je zaspokoić; i wówczas, nawet jeśli nie rozpoznają swych pragnień za sprawą swej ludzkiej natury, pojmą je w zupełności za sprawą Bożych darów. To zatem jest tajemnica zwycięstwa Królestwa Chrystusowego. Żołnierze tego świata otrzymują swój żołd przy werbunku. Biorą go i zaciągają się na służbę ziemskiego księcia: czyż ci, którym dano tak szczodrze prawdziwe bogactwa, których nakarmiono ukrytą manną, którzy „spróbowali, jak dobre jest Słowo Boże, jak wielka potęga nadchodzącego świata", którzy skosztowali „łaskawości Pana", „pokoju, który przekracza wszelki rozum", czyż oni wszyscy nie powinni, o wiele, wiele bardziej być wierni, tak! - aż po śmierć? Tym jest szczęśliwość, obecnością Chrystusa, który uczynił nas swymi członkami: „i nie powiedzą: «Oto tu jest», albo: «Tam». Oto bowiem królestwo Boże pośród was jest". (Łk 17, 21).
Kardynał John Henry Newman
„Niewidzialna Obecność Chrystusa", Kazania według lekcjonarza (Sermons on Subjects of the Day), s. 312-313.
0 komentarze:
Prześlij komentarz